1.İşte Başlıyor

Açık olan televizyonun saçılan loş ışığı odayı, televizyondan gelen ses, geçmiş ve bugün , gerçek ve yalan, iyi ve kötü ise karmaşa içindeki zihnini ; aynı televizyonun odaya yaptığı gibi ne tamamen aydınlatıyor ne de karartıyor, yalnızca farklı renklerin ani parıltıları ile boyuyordu. Olanlara anlam vermeye çalışarak, odaklanmadan, kendi muhakemesi içinde kaybolarak, sadece durdu ve bekledi... Cisminin durgunluğuna rağmen fikirlerin enstrümanlaştığı, posmodern olamayacak kadar antik, avant-garde olamayacak kadar muhafazakar, ancak yaşadığı anı tümüyle reddeden, bu reddedişe rağmen günümüze ait gözüken, kaotik ve soyut müziğin eşliğinde aldatıcı olan ya da sadece kendi olmakla yetinen kavramların çarpışmasına zemin olan zihni ve transtaymışçasına askıda olan bilinciyle izledi akşam haberlerini...